حمل و نقل جاده ای از زمانی که انسان نیاز به حمل و نقل را احساس کرد به وجود آمد.
حمل کالا در دوران پیشین به صورت امروزی نبود و ابزاری همچون کامیون ، خاور ، وانت و … که امروز وجود دارند وجود نداشت.
لازم به ذکر است که حمل و نقل جاده ای به آن دسته از حمل و نقل زمینی گفته می شود که از طریق راه آهن صورت نگیرد.
پس هر جا که سخن از حمل و نقل جاده ای باشد منظورمان حمل و نقل ریلی نمی باشد.
زیر ساخت ساختمان حرفه ترابری جاده ای را می توان به راه ها و بارگیرها تقسیم کرد.
سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای علاوه بر توسعه زیرساخت ها و جاده های کشور با کمک های قابل تأمل در خصوص تأسیس شرکت های حمل و نقل بین المللی و برگزاری آزمون های مدیران ، وظایف نظارتی کلان و برنامه ریزی بلند مدت در این زمینه را انجام می دهد.
موارد استفاده از سرویس های حمل و نقل جاده ای
موارد استفاده از سرویس های حمل و نقل جاده ای بسیار زیاد و متفاوت می باشند.
این کالاها می توانند وسایل کشاورزی ، صنعتی ، خرده ریز ، پوشاک ،خوراکی ، لوازم خانگی ، لوازم اداری ، مواد اولیه و …. را شامل شوند.
همچنین وسایل نقلیه ای که در حمل کالا به صورت جاده ای استفاده می شوند باید با شرایط نگهداری کالا هماهنگ باشند و از کابین های مخصوص خود استفاده کنند.
مثلاً در حمل مواد خوراکی مانند گوشت باید از کامیون های یخچالی و برای حمل چوب باید از کامیون های بزرگ با بست های بسیار محکم و ایمن استفاده شود.
حمل و نقل جاده ای میتواند واسط و تغذیه کننده روش های گوناگون حمل و نقل می باشد.
برای مثال بار را از بندر پس از تخلیه ، بارگیری می کند.
این روش ترانزیت با وجود نکات مثبت ، دارای عواملی است که نسبت به روش های دیگر کاربرد محدودتری دارد.
این عوامل عبارتند از :
- طبیعت فصلی: جاده ها در روز های بارانی یا در صورت بروز سیل و طوفان ، برای ترانزیت ایمن نباشند . ایمنی این روش در مقابل حمل و نقل ریلی ، دریایی و هوایی کمتر است.
- حوادث و تصادفات: حوادث و اتفاقات با توجه به آمار ها در حمل و نقل جاده ای بیشتر اتقاق می افتند.
- فواصل طولانی: ترانزیت به روش حمل جاده ای معمولا در فواصل طولانی کاربرد ندارد . این روش از لحاظ زمانی به صرفه نیست.
- سرعت کم: سرعت این روش در مقایسه با بقیه روش های ترابری معمولا کمتر است.
- فقدان سازماندهی و متغیر بودن هزینه: در حمل و نقل زمینی به علت متمرکز نبودن و ساماندهی غیر منظم ، قابلیت اتکا و اطمینان کاهش می یابد . همچنین هزینه ها در شیوه زمینی یکدست نیستند.